Het Begijnhof is een klein hofje in het centrum van Amsterdam. Het is in de middeleeuwen gebouwd door een aantal religieuze vrouwen. Het waren voormalige nonnen die een leven buiten het klooster wilden, met meer vrijheid. Ze legden geen geloftes af aan de kerk, maar zolang je in Het Begijnhof woonde, moest je ongehuwd blijven en natuurlijk dagelijks naar de kerk gaan (die ook in het Begijnhof gebouwd was). In de volgende alinea’s wordt vertelt over de mensen die er woonden, wat voor dingen er gebeurd zijn en waarom Het Begijnhof juist daar is gebouwd.

Tijdlijn

In de middeleeuwen kwamen er in het jaar 1150 begijnen wonen in het Begijnhof. In 1417 werd het hof uitgebreid met een strook langs het Spui en er werden veel huizen bijgebouwd zodat er meer mensen konden wonen. In 1421 en in 1452 waren er stadbranden, die een groot deel van het Begijnhof en de kapel verwoesten. Bij de brand van 1421 werd een derde van de stad verwoest, omdat de huizen van hout en stro waren, te dicht op elkaar stonden en je moeilijk water kon halen. De brand uit 1452 was echter nog veel groter; driekwart van de stad brandde af. Na deze ramp besloten de bestuurders dat het tijd werd om maatregelen te nemen. Iedereen in het Begijnhof werd verplicht om stenen huizen te bouwen, houten huizen werden namelijk verboden. Het enige overgebleven huis in het Begijnhof is ‘Het Houten Huys’. Dit huis is waarschijnlijk een van de oudste huizen van Nederland. In 1511 werd het Begijnhof nogmaals vergroot met een strook langs de tegenwoordige Nieuwezijdsvoorburgwal. Tijdens de reformatie in de zestiende eeuw werd de kerk afgestaan aan de Engelsen en vanaf dat moment wordt de kerk ‘de Engelse kerk’ genoemd. Tegenwoordig leven de mensen niet meer volgens de regels van de kerk en komen er veel toeristen.

Cornelia Arens

De beroemdste begijn uit het Begijnhof is Cornelia Arens. Haar ouders bekeerden zich tot het protestantisme, terwijl Cornelia katholiek was en wilde blijven. Om trouw te blijven aan haar geloof zette ze daarom in haar testament dat ze in de goot op het Begijnhof wilde begraven worden. Volgens een mythe is die wens echter niet gehoorzaamd. Toen ze overleed in 1654 werd ze namelijk toch in de kerk begraven. De volgende ochtend was haar kist verdwenen uit de kerk en werd hij teruggevonden in de goot van het Begijnhof. Dit herhaalde zich drie keer, tot men op 2 mei 1655 besloot Cornelia haar zin te geven. Cornelia’s grafsteen staat er nu nog steeds, naast de Engelse kerk op het Begijnhof.

Locatie

Het Begijnhof ligt in het centrum van Amsterdam. Het trekt veel toeristen aan doordat het er zo middeleeuws uitziet. Je zou denken dat het er rustig en bijna idyllisch is, maar er staan zelfs hekjes zodat je niet bij het gedeelte komt waar de mensen wonen. De kerk en de kapel staan er nog steeds, maar er komt elke vijf minuten wel een groep toeristen langs die het verstoren. Toen het Begijnhof gebouwd werd, was het omringd door water, maar ook al is het Begijnhof in zijn oude staat gebleven, de buurt er omheen zeker niet.  Doordat het in de middeleeuwen gebouwd is en daarna niet meer afgebroken, ligt het Begijnhof ongeveer een meter lager dan de rest van de stad.

Mening

Het Begijnhof lijkt dus heel anders dan de rest van Amsterdam. Midden in het drukke stadcentrum ligt een middeleeuws hofje waar je even van de drukte kan ontsnappen. Helaas is dit plaatje in je hoofd totaal niet hetzelfde als in de werkelijkheid. Door de vele toeristen is de sfeer er druk en word je bijna omver geduwd. Het middeleeuwse gevoel verdwijnt als sneeuw voor de zon als je twintig verschillende talen om je heen hoort, tieners verveeld op hun smartphone ziet kijken en dikke Amerikanen met camera’s en kaarten de kerk binnen lopen. Ik vind de plek op zich mooi, maar ik zou niet zeggen dat het er middeleeuws is.